Έχοντας ήδη με τις στιβαρές της αποφάσεις βάλει με την πλάτη στο χώμα τους φαρμακοβιομηχάνους, με τους απατεώνες κοπιωδώς συνταγογραφούντες γιατρούς λιώμα και αφού έλυσε με τον καλύτερο τρόπο και τα προβλήματα των νοσοκομείων, με το δίκιο της, όπως θα έλεγε κάποιος, τι άλλο θα της έμενε να κάνει; Να τινάξει τα χώματα από επάνω της, σημάδια μιας άγριας πάλης με τους κακούς του χώρου και κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα μέσα σε φωτοχυσία και εκχυλίζουσα αίγλη να προσφέρει στο λαό την τσιγαρο-απαγόρευση. Να έχουν τα ραδιόφωνα και τα τηλε-νέα να δοξάζουν. Αυτοί που το οργάνωσαν πιστεύουν πως έπεισαν; Χώρια που όταν ανεβάζεις το φόρο στα τσιγάρα για να εισπράξεις περισσότερα λόγω εκτάκτου ανάγκης την ίδια στιγμή το ρίχνεις στην απαγόρευση; Και οι προβλέψεις για τα έσοδα;
Δεν είμαι περιπτεράς, ούτε και καπνιστής. Καθόλου όμως δεν ενοχλούμαι από όποιον κάθεται μαζί μου και θέλει να καπνίσει. Έφθασα πλέον, χωρίς συμφέρον και όφελος, να συμπαθώ τους καπνιστές διότι βρίσκω ότι οι μη-καπνιστές τους συμπεριφέρονται πλέον με άκρως αντιπαθητικό και επιθετικό τρόπο. Ας υπάρξει επιτέλους μια απαγόρευση με λογικούς όρους, (ενόσω το αλκοόλ θα ρέει ανεμπόδιστα) αλλά ας αφήσει το Υπουργείο τα πολιτικάντικα για το κάπνισμα. Δεν σου δίνουν την εντύπωση ανθρώπων που ενδιαφέρονται να αφήσουν κάτι ουσιαστικό. Ας κατεβάσουν κάποια καινούρια ιδέα για το κάπνισμα των νέων κάτω των 18 ετών και ας προσπαθήσουν για κάτι ουσιαστικό. Αφού στους νέους έπρεπε να πέσει το μεγάλο βάρος της όποιας εκστρατείας. Να το ξέχασαν επάνω στη βιασύνη τους να προλάβουν τις κάμερες για να δείξουν ότι κάνουν κάτι κι εκείνη την ημέρα;
Βρέθηκα όμως το Σάββατο και σε μια έκθεση οικολογικών προϊόντων. Αν και δεν θα το περίμενε ο επισκέπτης μιας τέτοιας έκθεσης, μεταξύ άλλων ακατανόητων για τη σχέση τους με την οικολογία «υπερβατικών» προϊόντων, διαφήμιζαν και πουλούσαν αυτά τα λεγόμενα «ηλεκτρονικά τσιγάρα». Έχουν το σχήμα κανονικού τσιγάρου, ακόμη και λαμπάκι κόκκινο να υποκρίνεται την κάφτρα του αληθινού, μπαταρία να ζεσταίνει αμπούλες με ένα μείγμα νικοτίνης με γλυκερίνη, προπυλενογλυκόλη και κάποια ακόμη χημικά, επιστόμιο και τα ακολουθεί η διαβεβαίωση πως δεν χρειάζεται να ψάχνεις για τασάκι. Διότι δεν βγάζει καπνό, δεν μένεις και με τη γόπα στο χέρι. Μόνο το υγρό στην αμπούλα θερμαίνεται και γίνεται… καπνός, που τον ρουφάς ενώ συνεχίζει να κουβαλάει όλα τα άσχημα της νικοτίνης. Τα e-cigarettes όπως λέγονται σε κάποιες χώρες, θεωρείται ότι πρέπει να υπακούουν στις ίδιες απαγορευτικές διατάξεις με τα… παραδοσιακά ενώ σε άλλες δεν επιτρέπεται καν να περάσουν τα σύνορα. Προς μεγάλη λύπη κυρίως των Κινέζων που θεωρείται ότι κατέχουν και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γι’ αυτά.
Καλό λοιπόν είναι να γνωρίζουμε ότι:
• Το εντελώς ακίνδυνο τσιγάρο ακόμη δεν βρέθηκε (και φαντάζομαι ότι όταν βρεθεί δεν θα πρέπει να λέγεται τσιγάρο)
• Στο ηλεκτρονικό δεν έχεις τα προϊόντα της καύσης από το χαρτί
• Ούτε όμως με το ηλεκτρονικό θα αποφύγεις τον καρκίνο του πνεύμονα αν είναι να σ’ εύρει το κακό ή την αγγειοσυστολή που προκαλεί η νικοτίνη.
• Δεν έχουμε καθόλου προδιαγραφές ποιότητας για ένα αντικείμενο που έχει σχέση με την υγεία μας. Δηλαδή και αν ακόμη παραχθεί κάποτε ένα σωστό προϊόν θα πέσει στο χύμα μαζί με τα άλλα.
• Θα πρέπει να ισχύουν στο μέλλον οι ίδιες απαγορεύσεις με τα χάρτινα τσιγάρα ή άλλες;
• Κάθισαν οι αρμόδιοι του Υπουργείου να σκεφθούν τι είναι επιτέλους αυτό το νέο προϊόν; Να δημιουργήσουν στη συνέχεια και τον αντίστοιχο νόμο με τους όρους για την πώληση και διακίνησή του. Μόνο σκέφθηκαν πώς θα κλέψουν λίγα λεπτά δημοσιότητας ακόμη;.
• Σε μερικά φαρμακεία τους ρωτάς: «Μα είναι ακίνδυνο;» «Ναι, βέβαια», σου απαντούν και σε κοιτούν κατευθείαν στα μάτια, γιατί μερικοί το πιστεύουν κιόλας.
• Και το πιστεύουν μάλλον και οι διοργανωτές των εκθέσεων με οικολογικά προϊόντα όπως αυτοί οι σουρεαλιστές στην ecolife στο Γκάζι που με τα πράσινα τηγάνια και τα ολικής αλέσεως καρβέλια αντάμα είχαν και το ηλεκτρονικό τσιγάρο.
• Και αυτά όλα χωρίς κάποιος επίσημος οργανισμός να έχει βγάλει μια πιστοποίηση ότι δεν έχουν και άλλες επιπτώσεις στην υγεία. Εδώ δηλαδή δεν είναι πια πλάκα το «η νεκροψία θα δείξει» αλλά πολιτική(!)
• Και τέλος μια απορία: πώς ακριβώς θα φορολογούνται αυτά τα προϊόντα; Σαν τσιγάρα ή σαν ψηστιέρες;
Δεν είμαι περιπτεράς, ούτε και καπνιστής. Καθόλου όμως δεν ενοχλούμαι από όποιον κάθεται μαζί μου και θέλει να καπνίσει. Έφθασα πλέον, χωρίς συμφέρον και όφελος, να συμπαθώ τους καπνιστές διότι βρίσκω ότι οι μη-καπνιστές τους συμπεριφέρονται πλέον με άκρως αντιπαθητικό και επιθετικό τρόπο. Ας υπάρξει επιτέλους μια απαγόρευση με λογικούς όρους, (ενόσω το αλκοόλ θα ρέει ανεμπόδιστα) αλλά ας αφήσει το Υπουργείο τα πολιτικάντικα για το κάπνισμα. Δεν σου δίνουν την εντύπωση ανθρώπων που ενδιαφέρονται να αφήσουν κάτι ουσιαστικό. Ας κατεβάσουν κάποια καινούρια ιδέα για το κάπνισμα των νέων κάτω των 18 ετών και ας προσπαθήσουν για κάτι ουσιαστικό. Αφού στους νέους έπρεπε να πέσει το μεγάλο βάρος της όποιας εκστρατείας. Να το ξέχασαν επάνω στη βιασύνη τους να προλάβουν τις κάμερες για να δείξουν ότι κάνουν κάτι κι εκείνη την ημέρα;
Βρέθηκα όμως το Σάββατο και σε μια έκθεση οικολογικών προϊόντων. Αν και δεν θα το περίμενε ο επισκέπτης μιας τέτοιας έκθεσης, μεταξύ άλλων ακατανόητων για τη σχέση τους με την οικολογία «υπερβατικών» προϊόντων, διαφήμιζαν και πουλούσαν αυτά τα λεγόμενα «ηλεκτρονικά τσιγάρα». Έχουν το σχήμα κανονικού τσιγάρου, ακόμη και λαμπάκι κόκκινο να υποκρίνεται την κάφτρα του αληθινού, μπαταρία να ζεσταίνει αμπούλες με ένα μείγμα νικοτίνης με γλυκερίνη, προπυλενογλυκόλη και κάποια ακόμη χημικά, επιστόμιο και τα ακολουθεί η διαβεβαίωση πως δεν χρειάζεται να ψάχνεις για τασάκι. Διότι δεν βγάζει καπνό, δεν μένεις και με τη γόπα στο χέρι. Μόνο το υγρό στην αμπούλα θερμαίνεται και γίνεται… καπνός, που τον ρουφάς ενώ συνεχίζει να κουβαλάει όλα τα άσχημα της νικοτίνης. Τα e-cigarettes όπως λέγονται σε κάποιες χώρες, θεωρείται ότι πρέπει να υπακούουν στις ίδιες απαγορευτικές διατάξεις με τα… παραδοσιακά ενώ σε άλλες δεν επιτρέπεται καν να περάσουν τα σύνορα. Προς μεγάλη λύπη κυρίως των Κινέζων που θεωρείται ότι κατέχουν και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γι’ αυτά.
Καλό λοιπόν είναι να γνωρίζουμε ότι:
• Το εντελώς ακίνδυνο τσιγάρο ακόμη δεν βρέθηκε (και φαντάζομαι ότι όταν βρεθεί δεν θα πρέπει να λέγεται τσιγάρο)
• Στο ηλεκτρονικό δεν έχεις τα προϊόντα της καύσης από το χαρτί
• Ούτε όμως με το ηλεκτρονικό θα αποφύγεις τον καρκίνο του πνεύμονα αν είναι να σ’ εύρει το κακό ή την αγγειοσυστολή που προκαλεί η νικοτίνη.
• Δεν έχουμε καθόλου προδιαγραφές ποιότητας για ένα αντικείμενο που έχει σχέση με την υγεία μας. Δηλαδή και αν ακόμη παραχθεί κάποτε ένα σωστό προϊόν θα πέσει στο χύμα μαζί με τα άλλα.
• Θα πρέπει να ισχύουν στο μέλλον οι ίδιες απαγορεύσεις με τα χάρτινα τσιγάρα ή άλλες;
• Κάθισαν οι αρμόδιοι του Υπουργείου να σκεφθούν τι είναι επιτέλους αυτό το νέο προϊόν; Να δημιουργήσουν στη συνέχεια και τον αντίστοιχο νόμο με τους όρους για την πώληση και διακίνησή του. Μόνο σκέφθηκαν πώς θα κλέψουν λίγα λεπτά δημοσιότητας ακόμη;.
• Σε μερικά φαρμακεία τους ρωτάς: «Μα είναι ακίνδυνο;» «Ναι, βέβαια», σου απαντούν και σε κοιτούν κατευθείαν στα μάτια, γιατί μερικοί το πιστεύουν κιόλας.
• Και το πιστεύουν μάλλον και οι διοργανωτές των εκθέσεων με οικολογικά προϊόντα όπως αυτοί οι σουρεαλιστές στην ecolife στο Γκάζι που με τα πράσινα τηγάνια και τα ολικής αλέσεως καρβέλια αντάμα είχαν και το ηλεκτρονικό τσιγάρο.
• Και αυτά όλα χωρίς κάποιος επίσημος οργανισμός να έχει βγάλει μια πιστοποίηση ότι δεν έχουν και άλλες επιπτώσεις στην υγεία. Εδώ δηλαδή δεν είναι πια πλάκα το «η νεκροψία θα δείξει» αλλά πολιτική(!)
• Και τέλος μια απορία: πώς ακριβώς θα φορολογούνται αυτά τα προϊόντα; Σαν τσιγάρα ή σαν ψηστιέρες;
Φαντάζομαι πως μέχρι την επόμενη επέτειο, οι ρέκτες της δημοσιότητας εκεί στο Υπουργείο θα έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα για να ασχοληθούν και με το αμέσως δυσκολότερο, το πώς δηλαδή μοιράζεις σε δυο συμπαθή τετράποδα και το άχυρό τους. Ή μήπως η σειρά είναι αντίστροφα;
Ανακτήθηκε από http://www.protagon.gr
